سلام
ظاهرا مفهومي كه اكثر مترجمين و مفسرين از واژه «كبد» در آيه «ولقد خلقنا الانسان في كبد» استنباط كرده اند، محل اشكال است.چگونه ممكن است خدايي كه مظهر لطف و رحمت است و به فرموده خود در آيه 4 سوره تين، انسان را با نيكوترين تركيب و ساختار آفريده، او را همزمان در رنج و سختي آفريده باشد يا بخواهد او را به رنج و سختي بيندازد؟ قطعا اين خود انسان است كه با سرپيچي از اوامر الهي و ظلم به خود و ديگران، براي خودش و ديگران رنج و سختي مي آفريند.مگر حضرت آدم در بهشت برين و خير مطلق نبود؟و مگر خودش با گوش سپردن به وسوسه شيطان باعث هبوطش نشد؟همچنين پيشنهاد مي شود نگاهي به قرآن ترجمه مرحوم طاهره صفارزاده بيندازيد چون ايشان كبد را به معناي فضايي بين زمين و آسمان معني كرده اند