در چه صورت شکر گذاري نتيجه عکس مي دهد؟ چرا من هر زمان که با تمام وجودم از خداوند به خاطر نعمتي تشکر مي کنم آن نعمت در کوتاه ترين زمان از من گرفته مي شود؟ ؟؟؟ تمام آداب شکر گذاري را خوانده ام. خداوند را به خاطر هر آنچه به من عطا فرموده شکر کرده ام. به هر طريقي که از دستم بر مي آمده. گاهي تمام لحظاتم سرشار از ياد نعمتهاي او و متني است که بر من نهاده. اما حتي چند روز از اين حس و حال نمي گذرد که با کمال ناباوري آن نعمت را از دست مي دهم. چه مي شود که خداوند وعده خود را خلاف مي کند!!! من بنده بيش از اين نمي فهمم که بايد خداوند را با تمام اعضا و و جوارحم سپاس بگويم و در عمل از نعمتهاي او در راه خدا بهره بگيرم. مگر نه اين است که خدا از بنده اش به اندازه فهم و توانش انتظار دارد؟؟ حال اگر مساله اي در رفتار من هست که بر من پوشيده است و تنها خداوند از آن آگاه است آيا اين انصاف است که به خاطر خطايي که مي دانم مجازات شوم؟؟!!