بسم الله الرحمن الرحیم
می شد اگر ،ستاره ها چیدنی بودن ،بهترین وبزرگترین وقشنگترینشان را
می چیدم واورا با اشک چشمانم می شستم وسر راهت می گذاشتم ،
تا خاری به پایت نرود.
می شد اگر کهکشان راه شیری را جمع می کردم مانند یک شال گردنی سفید
وخوشبو تمیز وملکوتی وسر راهت می نشستم واو را بر گردن چون بلور وروحانیت
می گذاشتم .
می شد اگر تمام ابشارهای عالم ملک را قطره ای می کردم ،ان را در قاب ایینه ای
معنوی وتماشایی به پیشکش تو ی عزیز می اوردم .
می شد اگر تمام محبت ادمیزاد ملکوتی را در انگشتری حک بکنم ،وان را در انگشت پر از
اثرات روحانیت می کردم .
می شد اگرشبهای ارامش بخش وبا برکت را در لحظه ای خلاصه کنم ،ان را در صندوقچه لطیف
اسرارت می نهادم .
می شد اگرتمام خوابهای قشنگ کودکان معصوم را در تسبیح خاطراتی می کشیدم ،
وان را در شب تولدت به تو عزیزم هدیه می دادم .
می شد اگر تمام نگاههای مهربان مخلوقات خدای مهربان را در یک نگاه جمع کنم ،
ان را بدرقه راهت می کردم .
می شد اگر تمام جانهای عاشق را در یک قوچ بهشتی متمثل کنم ،
ان را بی محا با برایت قربان می کردم .
می شد اگر غمهای عالم را در یک هرم سوزان جمع کنم ،
خود را برای تو در ان شعله ور می کردم .
می شد اگر................
می شد اگر...................
می شد اگر......................
اما اینک چشم به راهت همیشه هستم با این همه
می شدهای در دل گره شده .
اه اگر اینهمه می شدن ،
چه می شد یار نازنینم ...........
حمید
