بسم الله الرحمن الرحیم
سالهای دور بوددر اجتماعی در یک مکان مقدس مراسم سخنرانی بود
ان هم روحانی سرشناسی .
جایگاه پر بود.وقت نماز شد.سخنران همچنان در حال سخنرانی !
اذان تمام شد وکسی برای اقامه نماز اقدام نکرد،ومن متعجب !
در همین لحظه دیدم یک روحانی وارسته ای وقتی دید نماز اقامه نمی شود
در همانجایی که نشسته بو د قیام کرد وشروع به خواندن نماز نمود.
من در دلم به او خیلی تحسین کردم وهیچگاه این صحنه از خاطرم نمی رود.
تمام مسئله این است که در جامعه نماز بر پا شودوبه ان نباید بی اعتنایی شود.
تمام برنامه های کاری وغیرو باید در موقع نماز تعطیل شود.وان اقامه گردد.
واینچنین ما در هر اعلام نماز در برابر ان مهربان یگانه سر تسلیم فرود می اوریم
واعلام خاکساری وبندگی می کنیم .حال اگر یک ساعت ما این کار عقب بیندازیم
در این فاصله افتاب وزمین چند کیلومتر از میزان وقت اذان نماز از هم فاصله می گیرند؟
وما به همان اندازه وبیشتر به خدای متعال بی اعتنایی کرده ایم !!!
فتدبر..........
حمید
