بسم الله الرحمن الرحیم
چقدر خوبه ادم مطمئن باشه .از همه چیز ،از همه کس .
شناخت از هر مجهولی نسبت به اون ،ادمو مطمئن می کنه .
اینی که ما مذبذب هستیم ودو دل ومضطرب به خاطر اینه
که شناخت کافی نداریم .
شناخت که کافی شد دل به ارامش می رسه .حالا اگر سونامی
صد متری هم بیاد تکون نمی خوری .محکم وقرص سر جا می مونی .
اگر ما نسبت به اعتقاداتمون اینجور باشیم تو اتیش هم بندازنمون
دیگه مشکلی نیست .مثل جادوگرای فرعون .
وقتی ریسمانهای اونا رو عصای حضرت موسی بلعید ،فهمیدن که
اون بزرگوار حقه .در نتیجه به فرعون جواب نه گفتن .فرعون هر کاری کرد
اونا از مسیر حق وباور های خودشون بر نگشتن .وحتی در مقابل بریدن
دست وپاهاشون هم مقاومت کردن ،چون حقو دیده بودن .
حالا حرف من اینه ایا ما به ایمان وباور سحره های فرعون رسیده ایم ؟
چقدر از انها عقبیم ؟
چقدر از انها جلو ئیم ؟
اگه ما به جای اونا بودیم چه کاری می کردیم ؟
ایا طرف حق بودیم ؟
یا طرف فرعون ؟
حالا در اعتقاداتمون چقدر رسا وروشن هستیم ؟
ایا این شکل هستیم که همه چیمون رو برای عقیده مون بدیم ؟
خوب شکل اصلی وسازنده این تفکر وباور رو امام حسین سلام الله در صحرای کربلا
پیاده کرد ،اونم چه پیاده ای .تا بچه گهواره شو در این حماسه بازی داد،
همه ایفای نقش کردن وشدن در تاریخ نمونه والگوی بیداری ودفاع ار اعتقادات.
وهنوز که هنوزه اون پرچم سرخ رنگش در اهتزاز هست تا روزی از قابیلیان
انتقام بگیره ،حالا بمونه چگونه وچطور .
منظورم اینه که ما هم باید حسینی باشیم ،محکم واستوار.
تا یادم نرفته بگم میثم تمار(خرما فروش )که از یاران حضرت علی سلام الله علیه
بود ،در راه ان حضرت جانش رو از دست دادومعاویه دستور داد اونو که سر دار
از خوبیهای مولی می گفت زبانشو از پشت سرش در بیارن .وقبلا این خبر غیبی رو حضرت
به اون گفته بود.ولی معاویه می خواست حرف حضرت دروغ از اب در بیاد .
ولی موفق نشد.میثم ،سر دار همینجور از تعریفهای حضرت می گفت واحادیثی
که از پیامبر در باره اقا می دونست .تا جایی که ستمگران ناچار شدن زبانش را ببرند.
وسخن مولی ثابت شد.
بله مثل میثم بودن وشدن مهمه .
در راه مولی علی عاشقانه جان دادن قدرت وشهامت می خواد،
وگرنه اکتفاءکردن به نماز وروزه خالی که امتحان سختی نیست .
مهم اینه که در راه شدن وبودن ،میثم وار باشیم وحسینی .
این راه مولی علی هست .
منبع :وبلاگ ادبیات روحانی
