بسم الله الرحمن الرحیم
امید را در خود مکش ،که ان دریچه رستگاریست
وپریدن به عرش خدای مهربان
خدا را در نظر بیاور هر صبح وشام وهر لحظه از لحظه ها.........
به رفتن فکر کن وتوشه برداشتن که جهان با تمام بزرگیش چون حبابی خواهد ترکید !
وما با تمام داشته ها ونداشته ها خواهیم رفت ................
مرزهای نیستی را طی خواهیم کرد ،
وارامش را جستجو
ودر بهشت خدای مهربان سکنی خواهیم گرفت .
مومن باش وازاده
ومتفکر و پر تلاش
به فکر دنیا باش ولی غمش مخور
اخرت اباد کن که دنیا گذران است .........
وزمان ما را می پرورد...........
ومکان مارا نوازش
تا بزرگ شویم وکامل
وانگاه که شویم در شاهوار
مرگ ما را خواهد چید......
ودر صندوق قبر به ذخیره خواهد گرفت !
تا در پسین فردایی
سر از خاک براوریم
وخاک از سر ریزان به موقف حساب بایستیم .........
وتوشه هایمان رو کنیم
وانگاه که سبز باشیم ومهتابی
به بهشت خدا ی مهربان روانه شویم
شاد وسبکبال
فائز ورستگار...........
وان رستگاری بزرگ است .........
بزرگ وبزرگ
وبا شکوه
پس امید را در خود مکش
وچشم بر افق داشته باش
سپیده می اید..............
